konserwacja klimatyzacji Technika termowizyjna w budownictwa
W budownictwie kamery termowizyjne mają duże pole do popisu. Ostatnio kwestia energooszczędności staje się coraz ważniejsza, powstaje coraz więcej nowych budynków pasywnych i energooszczędnych. Żeby sprawdzić, czy rzeczywiście normy energetyczne są spełnione, trzeba użyć kamery termowizyjnej. Zastosowanie tej techniki pozwala wykryć wady poszczególnych komponentów, jest to niezastąpione do diagnostyki np. systemów solarnych, czy też właściwości izolacyjnych danych materiałów. Warto skorzystać z tej techniki, jeśli chcemy kupić dom - pomoże nam to określić jego rzeczywiste zapotrzebowanie energetyczne i zgodność z deklaracją sprzedawcy/dewelopera. Biorąc pod uwagę kwotę takiej transakcji, może warto zainwestować w dodatkowy audyt - zwłaszcza, że domy energooszczędne potrafią być sporo droższe od swoich "tradycyjnych" odpowiedników. Jest to bardzo istotne zwłaszcza w świetle programu rządowego, który został stworzony w celu dofinansowania budowy budynków energooszczędnych i pasywnych. Audyt energetyczny wykonany z użyciem kamery termowizyjnej jest kluczowym elementem sprawdzenia, czy rzeczywiście dana inwestycja spełnia określone ustawowo kryteria.
Ciecz dostaje się do elementu rozprężnego
Składa się ze sprężarki, parownika i skraplacza (te dwa ostatnie wyposażone w wentylator). Wentylator promieniowy wymusza obieg powietrza na parowniku umieszczonym wewnątrz chłodzonego pomieszczenia. Powietrze z pomieszczenia ochładza się na parowniku oddając ciepło czynnikowi chłodniczemu pośredniemu, który krąży w obiegu zamkniętym. Następnie czynnik pośredni (gaz) zostaje sprężony w sprężarce (wzrasta jego temperatura ) i jest przetłoczony do skraplacza który znajduje się na zewnątrz (w powietrzu zewnętrznym). W skraplaczu ciepło z czynnika zostaje oddane do powietrza zewnętrznego, gaz skrapla się i staje cieczą (nadal pod wysokim ciśnieniem). Ciecz dostaje się do elementu rozprężnego (kapilara lub TZR), gdzie jest dławiona - zostaje zmniejszone jej ciśnienie i co za tym idzie temperatura. Schłodzony czynnik w postaci cieczy ponownie zostaje podany na parownik, gdzie się ogrzewa od powietrza w pomieszczeniu i przechodzi w stan gazowy.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Klimatyzator
Większość wentylatorów ma konwencjonalne łopatki opracowane
Jest ściśle związany z prędkością obrotową wentylatora, a więc i przepływem powietrza oraz zastosowanym typem łożyska. Większość wentylatorów ma konwencjonalne łopatki, opracowane do dużych prędkości obrotowych, które wytwarzają duży strumień powietrza, ale i jednocześnie duży hałas (zob. dB). Żeby go obniżyć, wystarczy zmniejszyć prędkość obrotową, co jednakże powoduje również zmniejszenie przepływu powietrza. Głośną pracę wentylatora można częściowo zniwelować odpowiednio zwiększając jego rozmiar i liczbę łopatek (zwykle siedem lub jedenaście), dzięki czemu przy niskich obrotach można uzyskać zadowalającą jego wydajność. Niskie obroty mają jeszcze inne zalety: łożysko mniej hałasuje i mniej się zużywa.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Wentylator