obrazu
Agrafa ? dekoracyjny zwornik w formie ozdobnej klamry spinający element konstrukcyjny np. archiwoltę albo zwieńczenie obramowania np. obrazu. Agrafa występowała w okresie XVI-XVIII wieku, w zależności od stylu epoki mogła mieć wygląd woluty, plecionki, liści akantu itp.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Agrafa_(architektura)
W porządku doryckim abakus w połączeniu
Abakus (gr. ábaks, łac. abacus) ? czworoboczna płyta będąca najwyższą częścią głowicy kolumny, pośrednicząca wraz z nią w przenoszeniu ciężaru belkowania na trzon kolumny.
W porządku doryckim i toskańskim płytka jest kwadratowa i oparta na echinusie, w jońskim i korynckim ma kształt prostokąta o zdobionych i zaokrąglonych krawędziach. W porządku doryckim abakus w połączeniu z echinusem tworzy właściwą głowicę. Na abakusie spoczywa najniższa część belkowania, czyli architraw.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Abakus_(architektura)
Jest typowy dla sztuki mauretańskiej hinduskiej
Ażur stosowany jest zarówno w rzemiośle artystycznym (kraty, ozdobne siatki) jak i tkaninach artystycznych.
W architekturze ażur jest zespołem dekoracyjnym w postaci elementów ozdobnych np. balustrad, przezroczy, maswerków. Występował we wszystkich epokach architektonicznych. Jest typowy dla sztuki mauretańskiej, hinduskiej, gotyckiej i późnoruskiej. Jeżeli w detalu architektonicznym otwory są zamknięte w tle, wówczas nosi on nazwę ażuru ślepego.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Ażur